Staatssecretaris Visser en het vergeten landgoed.

Een titel van een nog te schrijven biografie over hoe Staatsecretaris Visser een volledige gemeente en provincie vergeet in haar plannen om het goed te doen voor de Mariniers.

Op donderdag 20 februari 2020 zijn Joanna en ik met de bus die vanuit provincie Zeeland was geregeld naar Den Haag gegaan om het debat over de Marinierskazerne bij de wonen vanaf de publieke tribune. Samen met andere raadsleden, bestuurders en burgers uit onze provincie Zeeland. Een dik compliment voor iedereen die deze dag de tijd heeft gevonden om deze (lange) reis (met veel files) te maken, het gaf een goed beeld hoe zeer het leeft onder ons Zeeuwen.

Wat een drukke stad! Hier in Zeeland, Oost-Souburg is het dan echt prettiger wonen!

Bij binnenkomst door detectiepoortjes, vanwege de gespen op mijn schoenen, moest ik op mijn sokken door het poortje om binnen te mogen, ID-controle enz, enz. Eindelijk binnen en plaatsnemen op de publieke tribune, tribunes gevuld met Zeeuwen. Vol verbazing rondgekeken naar het minimale aantal Kamerleden dat aanwezig was voor dit debat. Leeft het niet zo in de Tweede Kamer?

De staatssecretaris gaf aan dat ze het anders had moeten doen. Ze wilde haar huiswerk goed doen en met een uitgewerkt plan komen. Ze wilde eerst een alternatieve locatie hebben voor de mariniers voordat ze tegen Zeeland haar twijfels zou uitspreken. Als je goed je huiswerk wil doen en je vergeet je contractpartners te informeren…. Of je wil een uitgewerkt plan hebben, hoe kan je dan Vlissingen en Zeeland vergeten in je uitgewerkte plan? Hoe kan je dan vergeten zijn om een compensatie voor Vlissingen te bedenken. Gewoon dom? Naïef? Of is het echt zo dat Gemeente Vlissingen en Zeeland gewoon vergeten zijn in dit plan? Het is Zeeland maar, die Provincie met weinig stemgerechtigden, die komt immers altijd op de laatste plaats. Onbegrijpelijk!

Ruimhartige compensatie wordt er nu geroepen. Dit maakt dat er veel mensen/organisaties ideeën aandragen omdat ze geld ruiken. Er zal een goede overweging moeten worden gemaakt door onze Vlissingse en Zeeuwse vertegenwoordigers, goede concrete afspraken die zichtbaar uitgevoerd worden zonder vertraging. Daarna kan er weer langzaam wat vertrouwen terug groeien dat gemeente Vlissingen en Zeeland belangrijk genoeg zijn voor de landelijke politiek.

Linda Worm

Een onbetrouwbare Staatssecretaris benadeelt Zeeland!

Een gitzwarte pagina in de geschiedenis van Zeeland. Geen woorden voor dit voorgenomen besluit van Staatssecretaris Barbara Visser! Ons vertrouwen in haar is gedaald tot ver onder het vriespunt. Zo gaan overheden dus met elkaar om.

Ondanks een stapel getekende contracten en veel werk uitgevoerd met grote inzet en een forse stapel geïnvesteerd geld. Het toneelstukje van Barbara is ten einde, ze sluit het doek voor de provincie Zeeland en de gemeente Vlissingen over de marinierskazerne. Wat een vertoning, ongehoord en schandalig. Een waarachtig bestuurlijk dieptepunt!

Het Kabinet is nu aan zet. Zoveel verstandige mensen bij elkaar moeten staatssecretaris Visser met steekhoudende argumenten alsnog laten kiezen voor Zeeland en Vlissingen!

Staatssecretaris Barbara (dilemma) Visser informeerde de Tweede Kamer niet, en dus ook Zeeland en Vlissingen niet, over haar geheime zoektocht naar alternatieven! Vlissingen en Zeeland blijven volledig gaan en staan ronduit voor realisatie van de Marinierskazerne, afspraak is afspraak!

“Defensie deelde kazerne-onderzoek niet: Vlissingen al in november passé” kopte De Telegraaf dinsdag 4 februari 2020. In het artikel staat geschreven dat het onderzoek al in de zomer van 2019 is uitgevoerd. Het Algemeen Overleg van de Kamercommissie voor defensie van 26 november 2019 op de site van de Tweede Kamer opgezocht. Het verslag is vastgesteld op 16 januari 2020. De Marinierskazerne komt aan de orde op de pagina’s 17 tot en met 20.

In dat verslag gaat het over onderzoeken naar vertrekredenen en de voorzieningen. Zeker niet over alternatieven voor Vlissingen. De staatssecretaris: “Ik wil het proces dat ik met u heb afgesproken zorgvuldig afronden.” Hoe zorgvuldig ben je als staatssecretaris met de kennis van onderzoek naar andere locaties? Ben je dan volledig en eerlijk of een leugentje om bestwil?

Jarenlang is gezegd, geen probleem de marinierskazerne komt naar Zeeland. Zeeland is ook volledig klaar om de mariniers te ontvangen. Er zijn al behoorlijk wat miljoenen uitgegeven om dat mogelijk te maken. In plaats van de helpende hand nu een dolk in de rug? Bewust sijpelt nieuws naar de media. Eigenlijk geen woorden voor dit gedrag, maar toch moet het eruit: Schandalig en ongehoord. Schofferen van een hele provincie. Ach, het is Zeeland maar, een provincie met weinig potentiele kiezers. Slappe hap in Den Haag, geen rechte rug in Den Haag! Hoe maak je toekomstplannen met een onbetrouwbare overheid? Het lijkt onmogelijk met een onbetrouwbare overheid!

De Randstad versus de ‘onbelangrijke’ regio. Hoe groot of hoe klein is ons land. Je mag toch verwachten dat de regering zou luisteren naar de regio en haar bevolking. De druiven lijken echt zuur te zijn voor onze regio. Zeeland breed zal er de komende jaren weinig vertrouwen zijn als de Rijksoverheid zijn belofte tot realisatie van de marinierskazerne niet nakomt. Zeeuwen vergeten niet vlug. Over een jaar zijn er verkiezingen.

Dus Rijksoverheid nogmaals afspraak is afspraak en dat is de realisering van de nieuwe marinierskazerne in Vlissingen.